SZKOLNA AKCJA „PAMIĘTAJMY o ŻONKILACH”

Akcja Żonkil 19.04 związana jest z rocznicą powstania w getcie warszawskim. Na mocy zarządzeń gubernatora dystryktu warszawskiego Ludwiga Fischera z października 1940 r. nastąpił podział miasta Warszawa– na teren getta musiało przenieść się 138 tys. Żydów, a z kolei 113 tys. Polaków musiało ten teren opuścić. Zamknięcie granic getta nastąpiło w nocy z 15 na 16 listopada 1940 r. – od tego momentu getto stało się dzielnicą zamkniętą, którą zamieszkiwało ponad 400 tysięcy ludzi. Przypomnijmy, że to właśnie 19 kwietnia 1943 roku w warszawskim getcie wybuchło powstanie kierowane przez Żydowską Organizację Bojową i Żydowski Związek Wojskowy. Żydzi w nierównej walce walczyli do 16 maja 1943, kiedy to Niemcy ogłosili koniec akcji pacyfikacyjnej i – na znak ostatecznego zniszczenia getta warszawskiego – wysadzili w powietrze Wielką Synagogę. Według raportu gen. Jurgena Stroopa w czasie operacji zginęło blisko 14 tys. Żydów. Po zrywie Niemcy zrównali teren getta z ziemią. W raporcie do Heinricha Himmlera Jürgen Stroop napisał: „Żydowska dzielnica mieszkaniowa w Warszawie już nie istnieje!”.

Dlaczego jednak to akurat żonkile przypinamy tego dnia do ubrań? Aby lepiej zrozumieć, co oznaczają Żonkile 19.04, musimy cofnąć się jeszcze raz do przeszłości. Wszystko zaczęło się od Marka Edelmana, ostatniego przywódcy Żydowskiej Organizacji Bojowej (ŻOB) i to właśnie dzięki niemu żonkil stał się symbolem szacunku i pamięci.  Co roku, 19 kwietnia w rocznicę powstania w getcie składał on bukiet z żonkili pod Pomnikiem Bohaterów Getta na Muranowie. Wraz z nim przychodziło coraz więcej osób z żółtymi kwiatami. To właśnie dlatego żonkile  co roku rozdawane są przez tysiące wolontariuszy na ulicach Warszawy, stając się symbolem zbiorowej pamięci.

I choć od Warszawy dzieli nas prawie 300 km to chcieliśmy naszą szkołą dołączyć do akcji Żonkile, wyrażając w ten sposób nie tylko szacunek dla wszystkich poległych w wojnie w imię wolności, bez względu na narodowość, pochodzenie, tradycje, wyznanie ale również nasz sprzeciw wobec wojnie, niesprawiedliwości, nietolerancji i agresji.

Uczniowie wspierani przez Rodziców chętnie przystąpili do akcji i udało się zebrać całe kosze cebulek kwiatowych. Posadziliśmy je w naszym szkolnym ogródku we wrześniu oczekując, że zakwitną na żółto właśnie w okresie kwietniowym, gdy społeczność żydowska postanowiła stanąć do nierównej walki z hitlerowskim okupantem.

I tak też się stało….

Zakwitłe  kwiaty częściowo zostały zerwane i złożone w miejscach pamięci ofiar wojny na terenie miasta Swarzędz oraz na ulicach, tak by uczyły nas szacunku dla ludzkiego życia i stały się symbolem naszej zbiorowej pamięci o tych, którzy walczyli o wolność i godność należną każdemu człowiekowi.

nauczycielki : S. Spiżewska, M. Ignacik